जनयुद्धको उद्गमस्थल रोल्पा

अफिसियल कामले दाङ्ग जाने भइयो । यसअघि एक पटक मात्रै दाङ्ग जाने अवसर पाएको थिएँ । अवसर त के भनौँ एक अनन्य मित्रलाई पितृशोक पर्दा ढाडस र समवेदना प्रकट गर्न दाङ्ग गएको थिएँ । त्यो दुखद क्षणमा गरिएको भ्रमण शोकपर्ूण्ा नै रह्यो । तर यसपटक भने कामकाजको सिलसिला थियो । नयाँनयाँ ठाउँको दृष्यलाई आँखभरी कैद गर्ने उत्कट चाहनाले पाइलाहरु हतारिँदै थिए । बुटवलबाट बिहान नौबजे गाडी चढेँ । गाडीमा यात्रुहरुको खासै चाप थिएन । त्यसैले होला ठाउँठाउँमा रोक्दै लोकल यात्रुहरु हाल्दै धिमा गतिमा गाडी गुडिरहेको थियो । बिहान नौबजे बुटवलबाट छुटेको गाडीले दर्ुइबजे मात्र दाङ्ग पुर्‍यायो । गाडीले ढिला गरेपनि यात्रा सुरक्षित रहेकोमा गाडीवालालाई धन्यवाद दिएँ र बसबाट ओर्लिएँ । करिब बीस महिनापछि पहिलोपटक घोराही पुगेको थिएँ । यो समयान्तरमा खासै परिवर्तन नभएपनि घरहरुको संख्या भने उल्लेख्यमात्रामा थपिएको रहेछ । जताततै जग्गा प्लटिङ्गको कार्यले भने निकै फड्को मारेको रहेछ । घोराही पुगेपछि खाना खाइवरी एकजना सहकर्मी मित्रलाई लिएर तुल्सीपुर घुम्न गइयो । फर्किँदा साँझ परिसकेको थियो ।

भोलिपल्ट घोराहीको उत्तरतर्फरहेको बाह्र कुने दह गइयो र घुम्दैफिर्दै रोल्पाको होलेरी पुगियो । जनयुद्धको उर्वर भूमि रोल्पा टेक्दा आत्मगौरवको अनुभूति भयो । हजारौँ सहिदहरुको रगतले सिँचित भूमि यद्यपी अनकन्टार नै देखिन्थ्यो । दाङ्गको घोराही र रोल्पाको होलेरीको जीवनशैली र रहनसहन तुलना गर्दा १८० ड्रि्रीको फरक पाएँ । आखिर डाँडाकाँडाले भरिएको नेपाल हर्ेदा जति नै सुन्दर छ, गाउँले जीवन दुःखको महासागरमा डुबेको छ । पेटदुखेको र टाउको दुखेको ओखती लिन घन्टौं हिँडेर होलेरी आइपुगेका रोल्पाली र मर्की लागेर सिंहापुर उपचार गर्न जाने नेताहरुको जीवनशैली हर्ेदा लाग्यो नेपाललाई लुटेरा र भ्रष्टहरु आफ्ना बाउका बिर्ता नै बनाएका रहेछन् ।

निवर्तमान
२०६६/१०/११